Medewerkersbeleid in de geestelijke gezondheidszorg
|
In de ggz is vermaatschappelijking het ordewoord. Het is de bedoeling om zorgvragers zoveel mogelijk in hun oorspronkelijke context zorg te bieden en de ggz-expertise daar naartoe te brengen. Zorgnet-Icuro vraagt aan de overheden om proeftuinen te lanceren waar ggz-medewerkers de mogelijkheid krijgen hun expertise in andere zorgsettings in te zetten, al dan niet in de vorm van wisselleren. Bijvoorbeeld in een woonzorgcentrum, een voorziening voor personen met een beperking of een jeugdvoorziening.
Omgekeerd is de inbreng van andere expertise in ggz-voorzieningen een meerwaarde, bijvoorbeeld voor somatische zorg, geriatrisch, pedagogisch, arbeidstoeleiding…
Sommige ggz-zorgaanbieders vallen onder federale bevoegdheid, andere zijn met de zesde staatshervorming overgedragen naar Vlaanderen, nog andere zijn van oudsher Vlaams. Dat resulteert in personeelsgroepen die onder verschillende paritaire comités vallen, ondanks een vergelijkbare jobinhoud. Die verschillen staan in schril contrast met de realiteit op het werkveld, waar de zorgaanbieders uit diverse subsectoren samenwerken in netwerken. Bijvoorbeeld een psychiatrisch verpleegkundige die werkt in een psychiatrisch ziekenhuis of psychiatrisch verzorgingstehuis. Zorgnet-Icuro vraagt om de arbeids- en loonsvoorwaarden in de paritaire comités 330 en 331 gelijk te schakelen en identiek te houden.
Onder impuls van Europese regelgeving werd de opleiding verpleegkunde hervormd naar een algemene verpleegkundige. Hierdoor studeren verpleegkundigen af met een beperkte kennis van psychiatrische aandoeningen en hun aanpak. We roepen de onderwijsinstellingen op om alle studenten te laten kennismaken met het werkveld van de geestelijke gezondheidszorg en om voldoende in te zetten in navormingstrajecten waarin verpleegkundigen bijkomende expertise kunnen opbouwen inzake geestelijke gezondheid.
Lees hier de nota Personeelsschaarste in de zorg. Geen one-size-fits-all solution, wel een samenspel van diverse maatregelen