Helemaal eens met de teneur van dit artikel. Zowel individueel als maatschappelijk houden we nauwelijks rekening met de dubbele vergrijzing waarmee we deze en volgende decennia te maken krijgen. De (ouderen)zorg kraakt nu al in zijn voegen terwijl de echte impact van de dubbele vergrijzing ons nog te wachten staat. Mantelzorg en buurtzorg zullen een deel van de oplossing zijn voor wie op dit netwerk kan rekenen. Wie onvoldoende bemiddeld is, dreigt uit de boot te vallen. Vaak gaan beide ook samen. Bijna 9/10 leden van de ouderenorganisatie NEOS vertelden ons in de Lang Zal U Wonen woonscan vorige zomer dat ze bereid zijn hun buren te helpen wanneer dit nodig zou zijn. Toch denkt ruim 1/3 dat ze hiervoor geen beroep op hun buren kunnen doen. Het aanbod is er maar is niet gekend of we durven geen hulp te vragen. Ook dit is een werkpunt in Vlaanderen.
Anderzijds zijn we als burgers niet voorbereid op levenslang veilig en comfortabel zelfstandig wonen. Nochtans de wens van ouderen. Volgens het Ouderenbehoefteonderzoek in Vlaanderen (2020) zijn slechts 15% van de woningen van 60+ helemaal daarop afgestemd. Het advies van de Vlaamse Ouderenraad om nieuwe en toekomstige ouderen te sensibiliseren over levensloopbestendig wonen wordt de overheid in de wind geslagen.
Inderdaad, er is werk aan de winkel om de ouderenzorg in de komende decennia kwaliteitsvol te kunnen garanderen. Maar dat we het niet zagen aankomen, dat argument zullen we nooit kunnen gebruiken.

De inhoud van dit veld is privé en zal niet openbaar worden gemaakt.