10 vragen aan de zorgwijze

An Coucke

We laten in elke Zorgwijzer tien levensvragen los op een zorgwijze. Stef Decoene gaf de fakkel door aan iemand die hem toonde wat er ten goede gebeurt als je blijft zoeken om te zijn wie je wil zijn. An Coucke is algemeen directeur van gemeenschapsinstelling De Grubbe.

1. Wat deed u kiezen voor de zorg?

Ik wist al op mijn vijftiende wat ik wilde doen: als psychologe werken met gedetineerden. De drijfveren waarom mensen grensoverschrijdend gedrag stellen en wat hen over de streep kan trekken om prosociaal gedrag te stellen, hebben me altijd erg getriggerd. Ik ben mijn carrière gestart als psychologe in de gevangenis. Na 15 jaar had ik behoefte aan nieuwe lucht en dat heb ik volledig gevonden in de omkadering en hulpverlening aan jongeren die een jeugddelict gepleegd hebben of hiervan verdacht worden. 

2. Wat hebt u geleerd uit moeilijke momenten?

Dat zorg en de organisatie ervan vooral een verhaal van mensen en samenwerken is. Eenzelfde plan, eenzelfde ambitie kunnen vallen of staan naargelang de samenstelling binnen een team. De bijdrage van elke medewerker waarderen, verschillen omarmen en investeren in ieders welbevinden op de werkvloer zijn voor mij basisingrediënten voor om het even welk plan in de zorg. 

3. Wat is uw grootste sterkte én uw grootste zwakte?

Ik ben een ongeduldig beestje dat wil dat zaken vooruitgaan. Dat heeft zeker het voordeel dat ik hierdoor wel wat gerealiseerd krijg op een dag. Maar door de jaren heen heb ik geleerd ervoor te zorgen dat mijn ongeduld niet de bovenhand neemt, en dat er soms nood is aan een trager tempo om succes te kunnen boeken. Tijd geven en nemen is soms een beter antwoord dan ongeduld.

4. Hebt u een concreet idee om de wereld van de zorg te verbeteren?

De roep om professionele zorg lijkt te blijven toenemen in verschillende sectoren, terwijl we tegelijkertijd kampen met personeelskrapte om die zorg aan te bieden. Ik ben ervan overtuigd dat we ons vooral moeten inzetten om mensen ook te laten geloven in hun eigen krachten om voor zichzelf en anderen te zorgen en hen vooral daarin te ondersteunen.

“Zorg en de organisatie ervan is vooral een verhaal van mensen en samenwerken”

Daarnaast is de wereld van de zorg bijzonder complex georganiseerd. Ik denk dat we moeten inzetten op minder complexe organisatiestructuren en meer generalistische zorg waar cliënten makkelijker op de goede plaats terecht komen en er minder overhead nodig is.

5. Doet u iets bijzonders voor uw gezondheid?

Ik probeer iedere dag met onze hond een serieuze wandeling te doen. Dankzij mijn dochter is mijn oude passie om te paardrijden helemaal opnieuw tot leven gekomen. Het zijn mijn regelmatige zen-momenten in een soms druk bestaan. Daarnaast probeer ik ook wel op mijn voeding te letten. Maar ik heb veel zoete zondes, dus dat lukt niet altijd even goed.

6. Wie of wat bezorgt u een glimlach?

Ik geloof erin om zoveel mogelijk glimlachend door het leven te gaan. Een beetje humor en luchtigheid, is iets waar ik ook in spannende momenten makkelijk naar grijp. Veel zaken ontlokken me een glimlach: een geslaagde woordspeling waar ik even over moet nadenken, een discussie met mijn tienerzoon waarbij hij mij onder tafel kan praten, iemand zien stralen omdat hij/zij obstakels overwonnen heeft om een succes te boeken…

7. Welk boek of kunstwerk raakt of inspireert u?

Ik kan heel erg geraakt worden door muziek. Zowel overweldigd worden door een symfonie als geraakt worden door een rauwe raptekst of zelfs een heel melig liedje. Maar het kunstwerk waarbij ik het langst stilgestaan heb, is de geboorte van Venus van Botticelli. Het contrast tussen enerzijds de drukte in het schilderij als de sereniteit van Venus, roept iets op bij mij waar ik weinig woorden op kan plakken.

8. Welke droom koestert u?

Ik heb gepassioneerde kinderen, ik droom ervan dat ze hun passie kunnen vasthouden en niet te veel concessies moeten maken in het leven om die verder te volgen. Maar ik droom evengoed van een wereld die wat minder haastig is en waarin er minder controledwang is. Leven en laten leven vanuit een vorm van basisrespect die veel regels overbodig maakt. 

9. Hoe ziet uw ideale oude dag eruit?

Een dag waarin er heel weinig dingen moeten, maar heel veel dingen mogen. Ik heb ergens tijdens mijn adolescentie een allergie ontwikkeld voor dingen die moeten zonder dat de zingeving - althans voor mij - duidelijk is. Ik heb er nog iedere dag een beetje last mee. En natuurlijk kunnen de mensen die dicht bij mij staan, in de ideale wereld, ook hun dromen nastreven en hebben we samen veel gelukkige momenten in welke vorm dan ook.

10. Aan wie geeft u de (zorg)fakkel door en waarom?

May Blockx. Ik heb het genoegen gehad enkele jaren met May samen te werken. May is een psychiatrisch verpleegkundige die heel veel professionele en levenswijsheid heeft en tegelijkertijd een groot relativeringsvermogen. En dat gekoppeld aan een enorme levenslust, zorgt voor een bijzondere dame die de titel van zorgwijze ruimschoots verdient.
 

BEELD: KÀROLY EFFENBERGER