spaarpot
26/07/2016
Financiering Woonzorg

Opinie directeur OZ Klaartje Theunis: "Mag het een beetje meer zijn?"

Vrijdag lazen wij in de media het pleidooi voor een maximumfactuur voor dagprijzen in de woonzorgcentra.  Reden voor dit initiatief: “Vier op de tien rusthuizen hebben de jongste tijd hun prijzen verhoogd, boven op de index. ”Als Zorgnet-Icuro, de koepel van de ouderenzorgvoorzieningen met privaat social-profit karakter, herkennen wij deze cijfers niet. Nochtans vertegenwoordigen wij circa 40% van de Vlaamse markt.  De gemiddelde dagprijs bij onze leden in 2014 bedroeg 51,34 euro.

Wij betwijfelen dat er nu meer aanvragen tot prijsverhoging zijn dan vòòr de staatshervorming. Het is wel zo dat Vlaanderen, sinds de bevoegdheidsoverdracht, meer aandacht geeft aan de prijsevolutie in de residentiële ouderenzorg waardoor er meer data beschikbaar worden.  

Dat een woonzorgcentrum de dagprijs indexeert, is niet meer dan logisch. Een algemene prijspeilstijging heeft immers invloed op de kostenstructuur. Er zijn diverse redenen die aanleiding kunnen geven tot een prijsstijging hoger dan een indexatie: realiseren van een nieuwbouw of verbouwingswerken, personeelsuitbreiding, software-investeringen, bijkomende investeringen voor brandpreventie, aankoop van aangepast meubilair…  De eisen inzake comfort, veiligheid en preventie nemen toe, een overheidssubsidiëring terzake volgt niet.

Dergelijke investeringen zijn noodzakelijk en leiden tot meer kwaliteit en veiligheid voor de bewoners.  Het bevriezen van de dagprijs via een maximumfactuur is voor ons geen oplossing voor de bestaande problemen.

De betaalbaarheid van een verblijf in het woonzorgcentrum is een continue bekommernis.  De bewoner heeft het recht om te weten waarvoor hij betaalt. Wij pleiten daarom al jaren vurig voor een transparante en uniforme boekhouding voor alle woonzorgcentra en heldere communicatie over de bewonersfactuur. Krijgt de bewoner waar voor zijn geld? Hoeveel betaalt de bewoner voor het verblijf en hoeveel voor de zorg?  Voor wie onvoldoende middelen heeft om de dagprijs te kunnen betalen, dienen er sociale correctiemaatregelen voorzien te worden. Zo is er de tegemoetkoming hulp aan bejaarden en de zorgverzekeringspremie van 130 euro per maand. Verder blijkt dat er slechts een heel beperkt aantal bewoners nood heeft aan een bijkomende OCMW-tussenkomst. Indien nodig heeft iedere oudere hier recht op en zou niemand een opname moeten uitstellen omwille van financiële redenen.

De Vlaamse bevolking verzilvert in een hoog tempo.  Dit decennium groeit het aantal 85-jarigen en ouder met 47%, tegen 2030 zelfs tot 70%, waarvan meer dan de helft verschillende chronische ziekten heeft. In deze leeftijdscategorie neemt de nood aan zorg en ondersteuning toe, dus ook de vraag naar opvang in woonzorgcentra. De overheid heeft de laatste jaren geïnvesteerd in bijkomende woongelegenheden, een inspanning die wij waarderen. Helaas financiert de Vlaamse overheid de uitbreiding van deze woongelegenheden op een te laag niveau. Men houdt daarbij te weinig rekening met de zorgbehoefte van de bewoners en de nood aan bijkomend personeel.

Uit onze analyses blijkt dat circa 42% van de dagprijs van een gemiddeld woonzorgcentrum dient om loonkosten te financieren die niet vergoed worden door de overheid. Woonzorgcentra willen hoogstaande kwalitatieve zorg leveren, ongeacht de toenemende zorgnoden. Indien het invoeren van een maximumfactuur cruciale investeringen in personeel en gebouwen zou uithollen, dan is dit een evolutie die wij niet kunnen goedkeuren. 

Het is goed dat er een publiek signaal gegeven wordt omtrent de betaalbaarheid van de woonzorgcentra.  Wij gaan graag aan tafel zitten om samen na te denken over een haalbaar systeem waarbij alle zorg- en welzijnsgerelateerde kosten (loonkost, verzorgingsmateriaal, noodzakelijke aangepaste infrastructuur…) door de overheid gesubsidieerd worden en de hotelkosten (verblijf, voeding…) die eenieder thuis ook maakt, door de bewoners gedragen worden.

Het water staat nu nog niet echt aan de lippen, maar als wij in Vlaanderen een kwalitatieve en betaalbare ouderenzorg willen voor onze ouders en voor onszelf, dan moet de overheid nu en in de komende jaren sterk inzetten om de zorgkosten op te vangen die de vergrijzingstsunami met zich meebrengt.  Ja, Vlaanderen, het mag dus zeker nog wat meer zijn.

Lees het opiniestuk van Klaartje Theunis op deredactie.be.