ELINE D'HAENE IS BUDDY VOOR EEN PERSOON MET EEN PSYCHISCHE KWETSBAARHEID

"Ik wil me inzetten voor iets diepgaands"

Februari 2021

Eline D’haene besloot in het voorjaar van 2020 om zich te registreren als buddy. Daarmee werd ze op vrijwillige basis de toeverlaat voor een deelnemer, dat is een persoon met een psychische kwetsbaarheid. Eline stapte daarvoor naar Buddywerking Vlaanderen regio Gent.

Het coronavirus hield Eline niet tegen om zich vrijwillig in te zetten. In mei van vorig jaar besloot ze om buddy te worden: “Ik ben dus nog niet zo lang geleden opgestart,” steekt ze van wal. “Ik had al eerder gelezen over buddywerking, maar dan overal over het buddy zijn voor personen die nieuw zijn in België. Toen ik wat informatie over buddywerking opzocht op het internet, botste ik echter meteen op de website van Buddywerking Vlaanderen. Al snel werd me duidelijk dat deze organisatie zich situeert binnen de sector van de geestelijke gezondheidszorg."

Eline D'haene

"Toen ik er eens goed over nadacht besloot ik dat dat misschien nog meer op mijn lijf geschreven was dan mensen van buitenlandse origine begeleiden bij hun eerste stapjes in België. Ik ben namelijk – via mijn omgeving – vertrouwd met psychische kwetsbaarheid en de moeilijkheden die daaraan gekoppeld zijn om zich te integreren in de maatschappij. Van mezelf durf ik zeggen dat ik ook wel de finesses heb om iemand met psychische problemen te begeleiden. In se is dat geen noodvoorwaarde om buddy te worden, maar het helpt uiteraard wel.”

“Als je je als buddy aanmeldt, dan doorloopt Buddywerking samen met jou een uitgebreide vragenlijst. Ook met de deelnemer, de persoon met een psychische kwetsbaarheid, wordt eenzelfde lijst overlopen en doorgenomen. Op basis van de overeenkomsten worden dan ‘koppeltjes’ gevormd.”

Geen ‘blind date’

Eline werd gekoppeld aan een jonge vrouw die nog studeert. Is het koppelen van een buddy aan een deelnemer louter toeval of zit er meer achter? Eline geeft het antwoord: “Het is zeker geen toeval. dan doorloopt Buddywerking samen met jou een uitgebreide vragenlijst. Ook met de deelnemer, de persoon met een psychische kwetsbaarheid, wordt eenzelfde lijst overlopen en doorgenomen. Op basis van de overeenkomsten worden dan ‘koppeltjes’ gevormd. Dat is goed ook, want als je gemeenschappelijke interesses hebt, kunnen de contacten ook gemoedelijker en natuurlijker verlopen.”

Corona maakt het er niet eenvoudiger op om die contacten te onderhouden natuurlijk. “Inderdaad. Zo zijn we bijvoorbeeld slechts een keer op café kunnen gaan voor een babbel. Bij haar over de vloer komen is moeilijk wegens de strenge coronamaatregelen, maar die contacten zijn echt wel een meerwaarde. Uiteraard probeer je zoveel mogelijk alternatieve manieren uit om elkaar te zien – wandelen staat bovenaan de lijst – maar als je bij iemand thuis over de vloer komt, dan maak je meteen ook kennis met de volledige leefomgeving. Dat maakt praten net iets makkelijker. In niet-Covid-tijden krijgen buddy en deelnemer suggesties vanuit de organisatie om samen dingen te doen, uitstappen te maken, concerten bij te wonen… Dat ligt op dit moment iets moeilijker. Dus ja: ook voor buddy’s zal het makkelijker zijn als deze coronaperiode achter de rug is (lacht).”

Verbintenis met een jaar verlengd

Het eerste halfjaar als buddy zit er op voor Eline, meteen ook een eerste mijlpaal omdat rond die periode wordt afgetoetst of je met je deelnemer verdergaat. Eline besloot er nog een jaar aan te breien met de persoon waar ze nu buddy van is. “We hebben intussen al een beetje een band opgebouwd. Zo heb ik haar onlangs helpen verhuizen. En ik ben ook gewoon heel erg benieuwd naar het moment om haar buddy te zijn in een Covid-vrije periode. Ik koos er bovendien voor om op lange termijn een engagement aan te gaan. Je kan ook kiezen voor een kortdurend traject. Dan help je bijvoorbeeld iemand met watervrees bij zijn eerste stapjes in het zwembad. Hoeveel tijd ik op dit moment steek in het buddy-zijn? Er is de richtlijn vanuit Buddywerking Vlaanderen om toch een tweetal keer per maand contact te leggen met je deelnemer. Maar ik probeer dat wel wat op te drijven. Soms al gewoon aan de hand van een berichtje ofzo. Ik probeer haar zoveel mogelijk aandacht te geven want dat is uiteindelijk wie ik ben: een gever.”

TEKST: JENS DE WULF