VRIJWILLIGERSWERK IN HET ASZ

"Mijn vrijwilligerswerk helpt mij bij het herstellen van mijn burn-out"

Februari 2021

In het Algemeen Stedelijk Ziekenhuis in Aalst werken heel wat vrijwilligers. Ze zijn een belangrijke meerwaarde. Ze helpen aan het onthaal, bij het vervoer van patiënten, bij administratieve taken, op de verschillende zorgeenheden… Ook Kristel Callebaut draagt met veel enthousiasme haar steentje bij. 

“Ik sta sinds twee jaar een halve dag per week op de dienst orthopedie. Hoe ik daar terechtkwam? Ik werkte in een bedrijf, 31 jaar al, maar ik kreeg een burn-out. Na een tijdje wilde ik mij opnieuw integreren in de samenleving, dus ik begon te zoeken naar vrijwilligerswerk. Ik heb geen ervaring in de zorgsector, geen medische achtergrond, maar ik wou heel graag ‘iets voor en met mensen’ doen. Zo heb ik mij aangemeld in het ziekenhuis.”

“In het begin was het zoeken. Ik moest voorzichtig opbouwen. Ik begon om 8 uur ’s morgens, maar tegen 11 uur ’s middags speelde de vermoeidheid op. Dat is een groot verschil met nu. Het gaat veel vlotter. Mijn vrijwilligerswerk heeft me echt geholpen om te herstellen. Aan mensen die langdurig ziek zijn, raad ik aan om ook die stap te zetten. Ik voel me beter, krijg respect, heb sociaal contact… het zette mijn leven opnieuw in gang. Al is het wel belangrijk dat je gemotiveerd bent, zeker in de zorgsector. Je moet het graag doen.”

Veel variatie
“Ik ben gestart op de dienst cardiologie, maar dat lag me minder. Dan ben ik naar de dienst orthopedie overgeschakeld. Mijn takenpakket is divers. Ik start de dag met een controle van de afdeling: ligt alles er netjes bij, staan de karren klaar…? Ik maak koffie en help bij het ontbijt voor de patiënten, ik zorg dat ze water hebben, maar ik doe ook een babbeltje met hen. Die gesprekjes, ook al zijn ze kort, zijn leuk. We praten over de reizen die ze hebben gemaakt, hun job... Patiënten vinden dat fijn, het contact doet hen deugd. Wat doe ik nog? Als ze röntgenfoto’s moeten laten nemen, begeleid ik hen. Ik vul de linnenkar aan, haal medicatie, vul de voorraad in de keuken aan. Sinds een tweetal weken begeleid ik een studente die voor logistiek bediende studeert, ook heel leuk. Ja, het is heel afwisselend, en dat maakt het boeiend.”

“Tijdens de eerste lockdown hebben ze de afdeling orthopedie gesloten, omdat de verpleegkundigen ingeschakeld werden op de Covid-afdeling. Toen kon ik niet gaan. Tijdens de tweede lockdown heb ik zelf een pauze genomen, omdat ik geen risico wou nemen met mijn ouders die al wat ouder zijn. Sinds januari ben ik terug aan de slag. Ik kan op een veilige manier mijn werk doen. Het ASZ begeleidt ons goed. Aan Mieke, de verantwoordelijke van de vrijwilligers, kan je alles vragen. Ze organiseren ook van alles om ons te bedanken. Al is de jaarlijkse bedankingsnamiddag met koffie en taart dit jaar wegens Corona vervangen door een leuke attentie aan huis.”

“Mensen helpen zit een beetje in mijn genen. Of ik nu in deze sector ga werken? Ik ben ondertussen 54 jaar. Mijn geheugen kreeg een knauw door die burn-out. Terug gaan studeren en mij omscholen, zie ik niet zitten. Mocht ik jonger zijn, dan maakte ik de overstap wel. Maar ik hoop dat ik nog vele jaren vrijwilliger kan zijn."

TEKST: MIEKE VASSEUR • BEELD: VIA KRISTEL CALLEBAUT